لاتکس از مایع شیری رنگی که از درختی به نام Hevea Brasiliensis گرفته می شود، ساخته می شود.
این دستکش ها در ابتدا در سال ۱۸۸۹ میلادی مورد استفاده قرار گرفتند. در طول این مدت صنعت بهداشت و درمان شروع به استفاده از دستکش جراحی نمود.
به منظور راحت دست کردن این دستکش ها روش های متفاوتی مانند خیس کردن و یا استفاده از پودرهای گرد مختلف بکار گرفته شد. این پودرها شامل کربنات کلسیم، پودر تالک، تنوعی از محصولات نشاسته، و ترکیبی از تالک، هاگ و پودر لیکاپدیم (Lycopodium) است.
لیکاپدیم ماده ای بود که به عنوان اولین روان کننده برای دستکش های لاتکس پزشکی استفاده شد. این ماده تقریباً به مدت چهار دهه مورد استفاده قرار گرفت، قبل از آن مشخص شده بود که این ماده اثرات مضری برای کاربر دارد؛ لذا استفاده از این ماده کاهش و سپس متوقف شد.
در عوض، تولیدکنندگان دستکش از پودر تالک، که یک روان کننده غیرقابل جاذب بود، استفاده نمودند. در دهه ی ۴۰ میلادی دریافتند که این پودر نیز دارای عوارضی است. عوارض آن شامل چسبندگی و گرانولوما بودند. گرانولوما نوعی التهاب است که در بسیاری از بیماری ها به دنبال تحریک مزمن سیستم ایمنی یافت می شود.
در سال ۱۹۷۴ میلادی نوعی پودر مبتنی بر آرد ذرت در صنعت بهداشت برای استفاده در این نوع دستکش ها بکار گرفته شد.
این پودر غیرقابل تحریک و غیرقابل جذب بود. در اوایل دهه ۷۰ میلادی، استفاده از این پودر در دستکش های لاتکس پزشکی آغاز شد. بنابراین این دستکش ها در دو نوع پودری و غیرپودری دسته بندی شدند.
کاربرد:
معمولاً این دستکش ها برای محیط های آشپزی، آزمایشگاهی و معایناتی که نیاز به انجام کار دقیق با دست است، مناسب می باشد. دستکش های لاتکس می توانند منجر به واکنش های آلرژیک برای برخی از کاربران شود، اما با این وجود بسیار پرمصرف می باشند چرا که به دلیل انعطاف پذیری و استحکام این دستکش ها، دست کاربر به راحتی داخل دستکش می شود و به وی اجازه می دهد همه چیز را به راحتی لمس نماید که باعث بهبود عملکرد متخصصان و جراحان پزشکی می شود. دستکش های مورد استفاده در جراحی اساساً از لاتکس طبیعی یا مصنوعی ساخته می شوند. استفاده از دستکش های لاتکس پزشکی قدمتی صد ساله دارد. دلایل بسیاری برای استفاده از این دستکش ها در معاینات و جراحی ها وجود دارد.
مشکل:
خفیف ترین حساسیتی که ممکن است دستکش های لاتکس برای دستان شما ایجاد کند، به صورت خشکی، خارش، سوزش، پوسته ریزی و قرمزی پوست است که در اثر استفاده مداوم از لاتکس دیده می شود. ممکن است پس از چند هفته استفاده، این حساسیت ها به صورت شدیدتری بروز پیدا کنند.
نادرترین و شدیدترین نوع حساسیت، حساسیت تماسی فوری است که بعد از تماس علائم حساسیت به صورت آبریزش بینی، قرمزی چشم، گرفتگی عضلانی، کهیر و خارش شدید نمایان می شود.